rozdział 20

-Witam szanowną panią-te słowa były pierwszymi, jakie Maja usłyszała tego dnia.
-Witam drogiego pana-uśmiechnęła się otwierając szerzej oczy, które właśnie przyzwyczajały się do rozświetlonego pomieszczenia. Mężczyzna wstał i podszedł do okna, wyglądając przez nie.
-Piękny dziś dzień-oświadczył po momencie ciszy-co powiedziałabyś na grilla?-dodał entuzjastycznie. Łopuszyńska widząc jego uśmiech oczywiście nie mogła mu odmówić.
Ranek zleciał im leniwie, na rozmowie i leżeniu. Około południa, dziewczyna ruszyła po rozpałkę do miasta i podwiozła ją do domu informując siostrę, że wpadną dziś przyjaciele Jamesa, między innymi Carlos z Alexą. Lili machnęła na to ręką mówiąc, że i tak się stąd nie rusza, bo Emilie i Aurora musiały jechać na badania i ma mnóstwo wolnego czasu.
Zaprosiła Kendalla, Logana, Carlosa i Alexę. Nie potrzebowała zbędnych gości.
Ustalili godzinę przybycia, czyli szesnastą, więc wszystko było jasne. Dziewczyna przygotowała ubrania, w czym pomogła jej Liliana, więc Maja mogła spokojnie ruszyć do szpitala. Była zaledwie czternasta, gdy zauważyła Jamesa czekającego na parkingu z torbą.
-Mogłeś zaczekać, przyszłabym i...-zaczęła, gdy wyskoczyła z samochodu, ale jej wypowiedź przerwał pocałunek. Maslow delikatnie ułożył dłonie na jej biodrach. Od słodyczy aż zakręciło jej się w głowie i wbiła mężczyźnie paznokcie w policzki, na których był dwudniowy zarost. Skończył z uśmiechem pełnym satysfakcji i ruszyli do samochodu. Oczywiście nie obyło się bez problemów, takich jak natarczywi paparazzi, ale dla człowieka unikającego ich przez dłuższy czas, to błahostka.
Po krótszym niż mogło by się zdawać czasie dotarli do posiadłości Maslowa. Brunet przekraczając próg domu, przymknął oczy i odetchnął z widoczną na twarzy ulgą.
-James!-krzyknęła uradowana Lili rzucając mu się na szyję. Przez ten krótki okres czasu, spędzała mnóstwo czasu z Maslowem i jak się można domyśleć, sporo z nim rozmawiała. Nic dziwnego, że przywiązała się do człowieka, który dał jej lepsze perspektywy, nauczył języka, poznał z ludźmi i zapewnił stabilną przyszłość. Jakby to ujął "Nie zapominając o moim wrodzonym wdzięku"-zapewne dodał by do tego jeden z najpiękniejszych uśmiechów.
Mężczyzna odwzajemnił uścisk zrzucając torbę.
-Zobacz, czego się nauczyłam-nastolatka pociągnęła mężczyzną w stronę ogrodu, a brunetka skomentowała to ze śmiechem idąc w ich kierunku. Gdy przekroczyła tarasowe drzwi zobaczyła siostrę robiącą salto, które zakończyła pięknym szpagatem.
-No nieźle, widać, że słuchałaś-powiedział dumny brunet przybijając jej piątkę, po czym sam ruszył na trampolinę.
-Tylko uważaj na ...-chciała krzyknąć Maja.
-TAK, WIEM, RANĘ!-krzyknął w jej stronę James wykonując rozmaite triki z jej siostrą.
Dziewczyna ruszyła w stronę domu, kręcąc z uśmiechem głową i wyciągnęła mięso na grilla, sałatkę oraz sprawdziła deser. Zbliżała się wyznaczona godzina. Dziewczyna ruszyła na górę, do garderoby, gdzie czekały na nią stosowne ubrania, które bez trudu, szybko wciągnęła na siebie. Po ułożeniu fryzury, wyjrzała przez okno. Lili już była przebrana. Pierwsi byli państwo Pena.
-Alexa!-krzyknęła Lili szczęśliwa na ich widok-O, i wujek Carlos!-jej uśmiech był jeszcze szerszy niż przed kilkoma chwilami.
-Czemu ja nie jestem wujkiem?-zastanowił się James.
-Jak możesz być wujkiem i szwagrem jednocześnie?-odpowiedziała pytaniem Lili. Łopuszyńska spojrzała na niego z uśmiechem, co odwzajemnił także zakłopotany Maslow.
Drugi przybył Henderson. Już po kilku minutach od poznania Lili dogadywali się jak brat z siostrą. Ostatni, jak się można spodziewać spóźniony, przybył Kendall. Przekraczając próg domu, zaczął:
-Sorka za spóźnienie, ale musiałem....Lili?-spytał zdziwiony.
-Ke...Kendall?-spytała równie zszokowana dziewczyna. Maja z Jamesem spojrzeli po sobie.
-Skąd wy się znacie?-spytali równocześnie Maslow i Łopuszyńska. Zapowiadało się ciekawie....